Dä Fastelovend küt eran,
Wat git dat Freud un Loß!
Jitz schaff mer sich ’ne Flabes an,
Dann kennt uns nit Verdroß

Op Fastelovend drink mer och
En Dröpchen op der Doosch,
Zor Vollühl süff sich keinmohl doch
Nen ächte kölsche Poosch

Zoeesch do kütt dä Donnerschdag,
Dann geiht et deer, morjüh!
Mer rieß der Mähd de Mötz vum Daach
Un wirf se en de Hüh.

Vum Thönche ov vum dude Jüdd
Trick ald ’ne Zog erenn,
Wer dann nit en et Laache küt,
Dat eß ’nen hölze Penn

Des Sonndags eß Barutschefahh (Wagenfahrt)
Kein Häuv bliev zunder Kapp,
Un mänch Mötzölh (Mürrischer Mensch) weed kloog gemaht,
Dat söns em Johr geflapp.

Wat hivv et sich em Kummitee
Des Ohvends op vun Lück!
We mäncher krit dann singen Tee,
Wat hööt mer doh för Fück!

Am Mondag geiht dä große Zog,
Morkränk, dat eß ’ne Glanz!
Dann paß su räch dä ahle Sproch:
Do Geck, lohß Geck elans.

Em Thrönchen kraut mer fruh dernoh
Noh’m Ball om Göözenich,
Do triff mer manch staaz‘ Domino,
Un mäht de Koor imm glich.

Des Dinsdags driev mer op der Strohß
Jet Lotterboverei.
Dann weed sich ens räch uusgerohß,
Et git kei Kunterfei.

Mer bälk:“Wat hät dä Kähl en Nas!“
„Doh geiht jet, steiht jet, kick!“
Drob gonn mer all‘ met Uehm un Bas
Maskeet noh’m Pickenick.

Doch, och! No küt dä Goddesdag,
Et Geld gingk durch de Koht,
Dann geiht mer düs’lig, grön un schwaach
Un iß jet Hirringsschloht.

Noh’m Koohberg schlich mer zor Visit,
Uns bloot et Hätz vun Troor,
Un mäncher kritt sich beim Schlavitt,
Un kratz sich hingerm Ohr

Text: Dr. Johann Matthias Firmenich (1808-1889)
Musik: auf die Melodie der Kirmes-Melodie , (TTA XI , S. 6 – Karnevalslieder-Album )
in Kölsche Lieder (ca. 1930 , Köln )