Karnevalslieder

Alaaf Alaaf no singk ens all Alaaf de kölsche Leeder Su leev uns eß der kölsche Kall et leevs sin doch de Leeder Jo, jo, wenn no der Kölsche kann sing Leed op Kölsch ens singe su sängk sing Hätz zo bevve ahn vor Freud – faß mög hä gringe Dröm noch ens singk un jubelt all doot en Alaaf

Alaaf de kölsche Kirmesse do geiht et löstig zo Su eß kein Gottsdraag wick un breit, Kein Kirmes bei ov noh Wann kütt zoeets en jedem Johr De Kirmes vun Girjuhn Dann halden ich em Büggel nit Ein Deil vun mingem Luhn Doch och die andre wäden dann Met viller Freud gefeet Un eimol he un eimol do Weet Beer

Dä ein dä sprich vum Rundfunk vill dä andre eß jeden Ovend blau – Meer bruche nit noh´m Radio ze wandre un och zovil Schabau eß mau! M e e r dhun noh’m große Goethe nur uns richte Dä säht:” J e t Jeckerei eß nett un schön!” Un och Horaz , dä op Lating kunnt dichte Un meint:”Maht e

Dä Fastelovend küt eran, Wat git dat Freud un Loß! Jitz schaff mer sich ‘ne Flabes an, Dann kennt uns nit Verdroß Op Fastelovend drink mer och En Dröpchen op der Doosch, Zor Vollühl süff sich keinmohl doch Nen ächte kölsche Poosch Zoeesch do kütt dä Donnerschdag, Dann geiht et deer, morjüh! Mer rieß der Mähd de Mötz vum Daach

Dat es e Leedche koot un god juchheidi, heida! Dat Leedche vum Zylinderhot juchheidi, heida! Un wä do säht, dä stündt nit god dä kennt nix vum Zylinderhot Juchheidi, juchheida juchheidi, heidalala, Juchheidi, juchheida juchheidi, heida Un op Konzäät un Maskeball juchheidi, heida! Do dragen in de Häären all juchheidi, heida! Hä steiht innen op dem Kopp su stiev wie

De Lieb, dat eß nen Brunnen, Hä springk us düsterm Spund Drinks do zevill dervunnen, Weed deer der Schnabel wund Hä dheit der Doosch nit stelle Hä schmeck bahl söß, bahl gatz Lohß dich nit vun im kölle Söns beß do för de Katz. De Lieb, dat eß en Döppe, Dat Hätz, dat eß de Schnuut, Wä vill domet dheit

Denk an sing Kinderjöhrche Dä kölsche Stropp zoröck, Dat Lotterbove-Chörche Wie dat et hät gejöck: Dann dun sing Auge schinge, Et Hätz, dat weed im waach, Kann dräumen hä un singe Vun singer Duffesbaach. Us dem Vörgebirg sei kütt Met dem Schänzchen un däm Klütt. Denk ich dran, et Hätz mer laach Duffesbaach – Hurra Ov mer no gingken blänke,

Denk ich an de Zick zoröck Wo uns prächtig Kölle Blöhte zu der Minsche Glöck Adig un em Stelle. Sinn em Geiß ich wand’re mich Durch die Stroß un Gasse, Wo mer nit su fürchterlich Doch broch opzopasse Wie hück zo jeder Stund E Zweiradd braht uns nit en Geff, De Schürreskaar maneerlich blevv. Mer sooch och nix vun nem

Der Herrgott soß ens wohlgemot en singem Himmelszelt, do reef’ e sich fünf Engel her un scheckt se en de Welt. Se sollte spioneere gonn, wat innen op d´r Ähd, für Aug un Uhr, Nas, Mungk un Hätz et beß gefallen dät Wie no en Zick verledde wor, stallt sich d’r eezte en, Maht schön sing Reverenz un säht: “Su

Der Kölsche eß e löstig Blot Hä pack et Levve rääch Un küümb nit wie ne Schudderhot, Geit im och jet zowääsch Et eß no eimol nit sing Aat, Zo blieve lang bedröv, Hä hät de Saach flöck üvverlaht Un kurageet hä röf: Et hät noch immer, immer immer got gegange Got gegange, got gegange! Et hät noch immer, immer