Auf, auf, hoch auf!
Gebts ihm eine drauf,
und nur wieder auf
und a andre drauf!
Und na a Tüpflein!
Der geht gar net vom Schrei´n,
er geht gar net vom Sagn:
Große Stoß will er habn.
Schware Stoß recht viel;
habns ja nachn Ziel,
habns ja nach der Zahl,
gehn tuts allemal.

Ja, nur ’nein im Grund:
Da ziaht der Wasserhund,
da ziaht ers Wasser raus,
da drin hat er sein Haus.
Da drin hat er sein Fressn;
muaß ma ihm no aufidreschn,
aufi auf sei Eisenhaubn:
Dös werd ihm gar net taugn.
Taugts ihm oder net,
mir gebn gar koan Fried,
mir gebn gar koa Ruah,
ja, weil er eini muaß.

Eini in den Grund:
Da ziaht der Wasserhund,
da ziagt ers Wasser raus
aus sein Wasserhaus.
Ist dös a Plag,
wenn er ja gar net mag.
Aufi auf sein Kopf!
Ist gar a loser Tropf,
hoch auf, hoch auf!
Glei den andern drauf!
Dann hörn mir auf
und rasten aus.

DG 14 (1915) S. 215 f. (Traunstein), nach: Schürz dich Gretlein

 

Liederthema: ,
Liederzeit: vor 1915 : Zeitraum:
Schlagwort: