De Lieb dat eß nen Brunnen (Wat eß de Lieb)

Volkslieder » Scherzlieder » Karnevalslieder »

De Lieb, dat eß nen Brunnen,
Hä springk us düsterm Spund
Drinks do zevill dervunnen,
Weed deer der Schnabel wund
Hä dheit der Doosch nit stelle
Hä schmeck bahl söß, bahl gatz
Lohß dich nit vun im kölle
Söns beß do för de Katz.

De Lieb, dat eß en Döppe,
Dat Hätz, dat eß de Schnuut,
Wä vill domet dheit schäppe,
Däm geiht de Henk kaput.
Dann litt et do en Stöcker,
De Lieb, die hät Vakanz!
Der klögste Döppenbäcker,
Dä mäht se nit mih ganz.

De Lieb, wie soll ich sage,
Ne Reuter eß de Lieb;
Sei dheit mem Hätze jage,
Dat krit wahl mänchen Hieb.
Dä Reuter rick noh’m Himmel
Als wör hä do derheim
Ob eimol setz dä Schimmel
Dä Reuter en der Leim.

De Lieb, dat eß nen Hänsche,
Dä neu em Lade litt,
Wobei et för uns Mensche
Kein Ahnprobeere gitt.
Wells do dem Glöck nit traue,
Dann lohß ding Nas dervun
Häß do en aan de Klaue,
Muß do’n halde dunn.

De Lieb,dat eß ne Stivvel,
Dat Hätz, dat eß der Fooß,
Dat eß et grötzte Üvvel,
Wann allebeids nit mooß
Do kriß vun Krütz un Ligge
En Hätzens-Elsteraug
Et gitt, wells do et schnigge,
Kei Metz, wat doför daug.

Sall ich noch wigger rohde,
Wat glich et ehr noch gitt?
De Lieb, dat eß nen Brohde,
Dä en der Schottel litt.
Un mögs do inn probeere,
Dann muß do flöck et dhunn
Gewärmb, eß alle Kehre
Et Beste ald dervunn

Text: M. Beckendahl ()
Musik: auf die Dritte Pütz-Melodie, (Karusselches-Melodie) , (TTA XI S. 32 , Karnevalslieder-Album )
in Kölsche Lieder (ca. 1930 , Köln )

Liederthema: ,
Liederzeit: vor 1925 : Zeitraum:
Schlagwort:
Orte: