Dar weer ok mal en Hochtiedsspaß
von Hans un Gret´n bi Trin un Klas,
un wer dar denn noch sünst mit weer,
dat kann´k ni seggn, dat wee´k ni mehr.
Dschingderingdering dirallala, rallala, rallala,
dschingderingdering dirallala. dschingdering dira!
As Moder nu allns trech harr kakt,
do wör sik an den Disch gemakt;
do füll er dat mit eenmal in,
dar müss´n doch ok Muskanten sin.
Un äs de Rat beslaten weer,
muß denn ok glieks een los to Peer,
hen na so´n oln Fiedelsmann,
de heel schön fiedeln un blasen kann.
Gu’n Dag, gu’n Dag, Herr Fiedelsmann,
ik bring ju’n Gruß von Moder an:
ji müch’n gau bet’n röwer kam‘
mit all ju Blas un Fiedelkram.
Ji schulln ok vor allen Ding‘
dat grot gel Tuthorn mit ju bring‘
un ok dat Hackbrett ni verget’n;
denn kriegt ji ok vollop to et’n.
As he nu keem, do heet dat gliek:
Muskant, spei op un mak Musik!
Un Hans un Gret’n äs Fru un Mann,
de füng sik dar dat Danzen an.
Un äs dat güng an’t Middaget’n,
dat harr mit’n Eddelmann sik met’n:
so’n tein Gerichder weern’t gewiß,
ok Backbeern, Plumm un dicken Ries.
Un äs dat hen to Abend keem,
un de Muskant sik fix een‘ nehm,
do güng em dat Besinn‘ weg,
he fiedel meistieds achter’t Steg.
Do güng‘ de Lud so bi em stahn
un sä’n: Dat mutt ut’n C-dur gähn!
He awer sä: Lud, lat ju Tied,
dat C-dur is mi hüt to wied.
ün äs de Klock weer rieklich een,
do mak’n sik all Lud op de Been;
de Brüdigam güng mit de Brut,
un mit de Hochtied weer dat ut.
in: Landschaftliche Volkslieder 12 (Gustav Fr. Meyer , Schleswig-Holsteinische Volkslieder ) Nr. 46 »De Hochtiedsspaß«; nach: Schürz dich Gretlein –