To Pingsten, ach wie scheun
wenn de Natur so greun
un all’ns na buten geiht
dat is een wohre Freid!
Besünners vör de Göörn
de heurt man räsoneern
Weur Pingstn doch erst bloß
denn goht wie los!
Kümmt nu Pingstobend ran
denn geiht’n Leben an
de Mudder seept de Görn
vun achtern un vun vörn
sünds wuschen nu un kämmt
denn kreegt se’n reinet Hemd
un denn geiht mit Gejuch –
rin in de Puch
De Vadder nu ton anner’n Morg’n
deit sick mit Proviant versorg’n
Eier, Käs, Wust un Schinken
ook verschiedenerlee to drinken
Dormit keen Minsch de Tied verslopt
treckt he noch den Wecker op
un anner’n Morgen gegen Soß
dor schippert los de Troß
De Vadder geiht voran
een witte Maibüx an
sien Jung kummt in de Mitt
natürlich ook in Witt
dorbi hebbts op den Kopp
een sien’n Strohhoot op
all’ns sauber un mit Schick
grood wie gelickt
Un nu kummt achterher –
mit’t allerlüttste Göör
in groot’n Kinnerwog’n
de Mudder angeschob’n
De Dochter mookt den Sluß
stolt, voller Hochgenuß
in Arm mit ehren Freier
een Piependreiher
Een jeder, wehrnd se nu marscheert
op eeg’ne Fuust sick amüseert
De Vadder vör, de kippt sick een
de Jung dor achter grapst Sireen
de Mudder mutt so in‘ Gedräng’n
den Lüttsten öfter dreug mol legg’n
dat Liebespoor kummt achterher
de snackt von em un ehr
So geiht’t bitt Quellndol
dor leggt man sick nu dohl
in’t scheune weeke Moos
nu geiht dat Futtern los
Een jeder matt un meud
langt no de Bodderbreud
se fallt doröber her
grood as so’n Bär
Dormit dat beter rutscht
ward ut de Buddels lutscht
de Vadder un de Söhn
de hollt sick an den Kööm
un ook de Piependreiher
is op den Buddel Freier
de Dochter un de Froo
mookt’t ebenso
Bi lütt’n ward de Krom fidel
man heurt jem sing’n ut vuller Kehl
Vun Edelweiß, de Wacht am Rhein
de Fischerin un Komm‘ Se rein
De anner Siet de blarrt jedoch
Lebt denn meine Male noch?
Im Grunewald ist Holzauktion
Un denn noch Revolutschon
Op eenmol, wie gemeen
ehr eener sick versehn
dor kummt vun boben dohl
een Regen kollosol
De ganze Minschenschwarm
de kummt nu in Marm
de Froonslüd kriescht un jucht
de Mannslüd flucht
De Vadder springt nu op,
glitscht ut unfallt dorop
grood op den Kinnerwogen
de kippt un fallt in Groben
He mit sien witte Büx
recht in so’n deebe Pfütz
mitsamt dat lüttje Göör
wat een Malheur
Een jeder socht nu Schutz to finn‘
de Minschen rennt dorch dick un dünn
de Mäkens un de Froons vorop
mit all‘ de Röck‘ hoch boben Kopp
De Anblick is sehr int’ressant
Worum, dat liggt klor op de Hand
Bi sowat kriggt man, wie ick meen
verscheedenerlee to sehn.
Na endlich, no den Suus
dor geiht dat nu to Huus
de Vadder un sien Söhn
sünd nüdlich antosehn
de scheune witte Büx –
süht ut wie Stebelwix
de Strohheud sünd so slapp
wie oles Papp
De Brögam un de Brut
de seht erst lecker ut
De harr’n, wat sull’n se mooken
sick beid‘ in’t Hei verkropen
Dat allerlüttste Göör
weur dorchnatt dör un dör
de Mudder weur so natt
as wie so’n Katt
De een schuwt achtern annern her
grood wie de Geus, se könt nich mehr
Un dorbi alle Ogenblick
verswind mol eener achtern Knick
Grood wie gerädert un half dood
kummt se denn endlich an de Bood
So ward in Hamborg Pingst’n fiert
un sick fein amüsiert
Text und Musik: Hein Köllisch (Heinrich Köllisch)
Hamburger Lied auf Pfingsten, vor 1900