Min Modersprak wa klingst du schön
Wa büst du mi vertrut
Weer ok min Hart as Stahl un Steen
Du drevst den Stolt herut
Du bögst min stiwe Nack so licht
as Moder mit ern Arm
Du fichelst mi umt´ Angesicht
un still is alle Larm
Ik föhl mi as en lüttjet Kind
de ganze Welt is weg
Du pust mi as en Vœrjahrswind
De kranke Boss torecht
Min Obbe folt mi noch de Hann
un seggt to mi: Nu bę
Un „Vaderunser“ fang ik an
as ik wul fröher de
Un föhl so deep: dat ward verstan
so sprickt dat Hart sik ut
un Rau vunn Himmel weiht mi an
un Allns is wedder gut
Min Modersprak, so slicht un recht
du ole frame Red
Wenn blot en Mund „min Vader“ seggt
so klingt mi´t as en Bed
So herrli klingt mi keen Musik
un singt keen Nachtigallm
mi lopt je glik in Ogenblick
de hellen Thran hendal
Text: Klaus Groth , entstanden im Juli 1849 auf Fehmarn
Musik: W. Bade – auch: J. A. P. Schulz –
in: Wi singet plattdütsch — Schleswig-Holsteinisches Liederbuch (1924)