Vum Radau Gesang und Klang (Et Düxer Schötzefeß 1929)

Home » Scherzlieder » Karnevalslieder »

Vum Radau, Gesang und Klang
kumme ich tirektemang
Jetz vum Düxer Schötzefäß
wo ich ben bis jetz gewäß,
Wer dat noch nit hätt gesinn,
dä geiht bloß ens nor dohin,
Juhzen höht ihr Klein un Groß,
dä Spektakel es famos

Zoesch do muß mer paasche
sich lans ene Kochemöpp
Met unreif Obs, Makrönchen,
steiht links en lahme Flöpp,
Hier Mandele, Nöß zum Knacke,
auch Moppe, sehr gesund,
Met schwatze Seif gebacke,
zwei Grosche koß et Pund.

„Da komm her!“ der Jakob schreit:
..das ist keine Schwindel, Leut,
Wat ich han, eß echte War,
ich verkaufe gegen bar!“
,Ja, dat stemmb, dä Mann hät räch!“
röf jetz drop dat ganz Gelääch.
Dann zum Schluß jet Explezier,
das macht Spaß, drum ruft mit mir:

Jo, noh´m Düxer Schötzefäß, do loß mer gonn,
Wenn de Lappe vun de Stivvele fleute gonn,
Jo om Düxer Schötzefäß, do eß et schön,
Do mäht Freud un Spaß sich
selvs die ältste Möhn!

Fräulein Berta wink ’nem Ahl,
schießen doch die Herren einmal!
Aus dem fernen Afrika ist zu seh’n ‚Scholastika‘.
„Wat“, röf einer, „jecken Ditz,
dat es uhs der ‚große Spitz‘.
Waht, do sching schang schäle Kopp,
do kriß och ding Muhl gestopp!“

Die Herrn elektrisieren,
et koß ene Grosche nur,
Ist sehr gesund für Nerven, hört man in einer Tour.
Zwei heisere Tiröler, wie man sie selten find‘
Die singe wie d’r Götze
‚Auf der Alm, da gibt’s ka Sünd`

Panoramas national,
söns noch allerhand Schandal,
Harfelißger, alt und jung,
op der Gitta schrumpele dun.
‚Heiße Wiener‘, ganz apaat,
vun d’r Sonn sin wärm gemaht,
Limonad un Schnittcher Kieß,
verkäuf et Ann, et Bell, et Nieß!

Jo, noh´m Düxer Schötzefäß, do loß mer gonn,
Wenn de Lappe vun de Stivvele fleute gonn,
Jo om Düxer Schötzefäß, do eß et schön,
Do mäht Freud un Spaß sich
selvs die ältste Möhn!

Glich natürlich jedes Johr
singk mer do, dat eß doch klor
Wo et jit Radau, Klimmbimm,
eß „d’r Willi“ stets zo sin.
Süht mer mich dann röf die Schwitt
,,Meinste dan dä deiht dat nit!“.
Süch ens do der Ostermann
..zwei zo fuffzehn“ röf et Ann!

Fünf echte Singalese
met Pottlauch schwatz lakeet
Noch niemals dagewesen
uhs Neppes angageet
Verdrüschte Musikante
die spille „et Lott es dut“,
Ich hat ’ne alte Tante“,
..Mein Liebchen ist mir gut“.

Op ner scheif Harmonika
spillt die Pleuß „et Budela“,
„Seht den kleinen Hampelmann –
wie er hampeln, strampeln kann“,
Un als nohgemahte Bling
op ner Orgel spillt et Sting,
Stets die neuste Neuigkeit,
alles kräftig mit dann schreit:

Jo, noh´m Düxer Schötzefäß, do loß mer gonn,
Wenn de Lappe vun de Stivvele fleute gonn,
Jo om Düxer Schötzefäß, do eß et schön,
Do mäht Freud un Spaß sich
selvs die ältste Möhn!

Text: Willi Ostermann (1876-1936) – Köln –
Musik: Paul Lincke (1866-1947)
Bereits 1885 hat P. L. Otten ein Lied über das Deutzer Schützfest gesungen.

Liederthema:
Liederzeit: vor 1929 : Zeitraum:
Orte:

CDs und Bücher mit Vum Radau Gesang und Klang (Et Düxer Schötzefeß 1929):