Vrou Nachtigall, kleins Vügelin

Volkslieder » Liebeslieder »

=> (Alle Versionen)
Vrou Nachtigall, kleins Vügelin

Vrou Nachtigall, kleins Vügelin
laviren magiren
wär ich gemüet wie du magst sin
laviren gahn

He packet de Bref wal en de Mongd
He flog wal viifentwentig Stond

Schlopt ör, söte Liev? of siit ör dout?
Ech schlop net, en ech bön och net dout

Uer Lef da hat gescheckt enen Bref
He hat getrout en anger Lef

Hat he gettout en anger Lef
Dann gev öm God, wat ech öm gönn

Alle Dag en Broud, alle Johr en Kenk (Kind)
Beß bat ör viifentwentig send

Der een geen (keine) Bocks (Hosen), der anger geen Schon« (Schuhe)
Don hat jonge Brout noch völ van Douhn (Sorge)

Viifentwentig an eenen Desch
Dann weet jonge Brout, wat Treuen (Heiraten) es (ist)

Text und Musik: Verfasser unbekannt
Vom Niederrhein (Niederkrüchten) 1890
in Deutscher Liederhort II (1893, Nr. 413c)

Liederthema:
Liederzeit: vor 1890 : Zeitraum:
Orte:
Geschichte dieses Liedes:

Zur Geschichte dieses Liedes:

Parodien, Versionen und Variationen:

Das vorstehende Volkslied, in vierfacher Gestalt uns vorliegend und vom 16. Jahrh. bis zur Gegenwart gesungen, war ursprünglich wohl nur ein sinniges Liebesliedchen von der Botschaft der Nachtigall. Später scheint man einen Hochzeitsgesang daraus gemacht zu haben; das bezeugt der zugefügte Schluß mit allerlei Wünschen für Kindersegen: ganz wie im niederdeutschen Liede „De Kukuk up den Tum sat“ Möllenhoff, S. 480). (Deutscher Liederhort II, S. 230)