Flevit Lepus parvulus
clamans altis vocibus:
Quid feci hominibus,
quod me sequuntur canibus?
Neque in horto fui
neque olus comedi.
Quid feci …
Longas aures habeo,
brevem caudam teneo.
Leves pedes habeo,
magnum saltum facio.
Caro mea dulcis est,
pellis mea mollis est.
Quando servi vident me,
Hase, Hase vocant me.
Quid feci hominibus,
quod me sequuntur canibus?
Domus mea silva est,
lectus meus durus est.
Dum montes ascendero,
canes nihil timeo.
Dum in Aulam venio,
gaudet Rex et non ego.
Quando Reges comedunt me,
vinum bibunt super me
Quando comederunt me,
ad latrinam portant me.
Quid feci hominibus,
quod me sequuntur canibus?
in Deutscher Liederhort (185, Nr. 57e. Cantus de Lepore.)
(Nach einer handschriftlichen Sammlung vom Jahr 1575: Hûseman Beckemensis [Benedictiners zu Lisborn an der Lippe] Perpulchri aliquot versus rhythmici. In der Münchener Bibliothek [Cod. mon. ch. lat. 8.] – mitgetheilt von Prof. Dr. Maßmann in: F. J. Mone’s „Anzeiger für Kunde der teutschen Vorzeit. 4. Jahrg. Karlsruhe 1835.“ Sp. 184.)