Luſtlich hat god ghetzyret

Start » Mundart, Niederdeutsch und Dialekte »

Luſtlich hat god ghetzyret
Schon grone ſteyt der wold,
De blomen wol formyret
Myt varwen mannichvold.
De vogelyn ere wiſe
Synget vns gar wunnichlik,
Dar vor ik love vnde priße
Hertich otten van Brunsſwigk.

He holt ſyne ſtraten reyne
De vorſte wolgetan,
Des vrowet ſijck in dat gemeyne
De koplude vnde de vorman,
Borger vnde bur
Den werd ſyn macht bekand,
De de vnder ſynen beſchur,
Vrigvelich varen dorch ſyn land.

Ok had he en gud gewerde,
En lovet iung vnde ald,
To vote vnde ok to perde
Js he gar wol geſtalt.
Vil guder nüwer mere
Men van em ſynget vnde ſegget.
Vrowe dick, forſte, der ere,
De dij wert angelegget.

Dar bij ſcolt du id behalden,
Dat duncket mi wol gud,
God mote dij id walden,
Edele forſte, wes wol gemud.
Du werte yunge perſone,
Grod ſteyt in dyner hand,
Du drechſt der eren ene krone
To Luneborg over dyn land

Nu wil ik vrolik ſynghen,
Der warheyd wil ik ghen
Van vngelogen dyngen,
Dat kortlich is geſchen,
Al van den bundes heren,
De hebben ſijck verplicht,
Ze mogen wol weder keren,
Se konnen gheſcaffen nicht.

Den vorſten wolden ſe vordriven
Dorch hat vnd ok mit nyt,
He wel wol vor en bliven.
Syn land dat is ſo wijt.
Vele dorper dar se branden,
Dar an ſo kerden ſe vlijt.
De vorſte ſijck wedder ſe wande,
Dar gunget quid vmme quijd.

Jn Wytingh dar ſe drungen,
De dör ſlogen ſe entwey,
Wo lude dar ſe ſungen:
Mekelnborgh dat was er ſchreyg.
Se nemen ketel vnde gropen,
Hoycken vnde rocke dar to,
Sante peters ſchüne ſtund open,
Des weren de wende vro.

Se ſchickeden eren fromen,
Do ſe des hedden macht.
Wat dar na wolde komen,
Dat was [ene] unbedacht.
De lowe quam her gebruſen
Vor de wulfesborgh mit gewald,
He d[or]auſtet en de huſe.
Dat was alſo geſtalt.

Dat ſach me in deme lande,
De ſcaden de was grod,
Van rowen vnde ok van brande
De armen lude in nod.
Gy geſtrengen van Bartensleve
Weſet dar up vordacht,
He en wel Juw nicht vele wedder gewen
Dede gik in ſcaden hefft gebracht.

Merket myne rede,
Gi erbaren iungen man,
Holdet mit den heren vrede
Alse iuwe vader hefft gedan,
Unde weſet vriſches modes,
Ik ſpreke alze ik iuw gan,
Bruket iuwes erffgudes,
So moge gi mit eren beſtan.

Hinrick Sticker ſynget to eren
Dat beſte dat he kan
Hertich otten deme edelen heren
Synen truwen guden man.
Der en ſcaltu nicht vorgeten,
De bi dy ſtan in nod,
De dar by dijck up ſetten
Er liff vnde ok er ghod.

Dyn herte in doghet bereyde,
Dar an ſcaltu nicht ſparen,
Bidde gode umme ſin geleide
De werd dick wol bewaren.
[Vorgitt nicht in] dynen dancken
Marien de kuſche maget,
Se wil van dir nicht wancken
Des, forſte, wes unvortzaget.

Luſtlich hat God getzyret
ſchon grone ſteyt der wold,
De blomen wol formyret myt varwen mannigvold
De vogelyn ere wiſe ſynghet uns gar wunnichligh
Dar vor ik lowe und priſe Hertich Otten von Brunsſwigk.

Liederthema:
Liederzeit: vor 1500 : Zeitraum: