Es isch kei sölige Stamme oweder der Chüejerstand. We de der Meie n isch vorhande, so fahre die Chüejer z Alp. Der Meie u dä isch jitze komme, die Chüejer, die göh uf e Bärg. Bhüet Gott mir alli myni Fromme, dass keines mer fräss der Bär. Dere Bärner Herre Bärge lige dinnen im Aemmital; d Steimöser und no d
Chnab Mys Lieb isch gar wyt inne dört inne-n-uf der steinige Flueh wenn i scho zue-n ihm wetti o so reute mi die Schueh Meitschi La du di d Schueh nit reue leg du dyni Bantöffeli a we du si deh hest broche so chaft ja denn angeri ha Chnab I ma nit i der Wuche uf d´Flueh zu mynem
Un uf der Wält si kener Lüt, wie üser Chüejer Chnabe, sie hei die schönste schwarze Chüeh, u si geng luschtig spät u früeh u luege´s nit vorabe. Am Morge früeh, we’s tage wott, ga mir ga Fueter rüste, u mängist de am Abe scho, damit mer besser möge gcho, für Milch i d’Nidle z’schütte. We de der Charre gladen
