Meer setzen bovven ungerm Daach (Kölner Schusterjungen-Polka)

Volkslieder » Mundart, Niederdeutsch und Dialekte »

Meer setzen bovven ungerm Daach
genöglich op d´r Läuv
Dä Pechdroht flutsch, dä Spannreem kraach,
dä Schweiß driev uns vum Häuv.
Am Stivvelchen do fählt ’ne Stropp,
dä Schohn dä kritt de Mul gestopp,
he dä Pantuffel weed gebödt,
dä Stivvel kritt neu Ödt
Mer lappe, mer pappe
schlon kräftig op dä Penn
Denn all die Schusterjunge
han immer, han immer,
denn all die Schusterjunge
han immer löst´ge Senn.

Wenn morgens de Frau Meistersch weck,
dann springen op mer flott.
Flöck eß dann och der Desch gedeck,
et dämp dä Kaffeepott.
Öm zehn Ohr geit dä Al dann hen,
schött jedem singe Knurvel en.
Wie schmeck zom Fröhstöck dä su nett
beim Schusterkotelett.

Mer stecke, mer flecke,
schlon kräftig op dä Penn!
Denn all die Schusterjunge
han immer, han immer,
denn all die Schusterjunge
han immer gode Senn.

Un wann dann öntlich hät geflupp
die Arbeit flink un fresch.
Dann kütt och Speck und Ääzezupp
des Meddags op der Desch.
Frau Meistersch eß en gode Frau,
se kennt ehr Junge ganz genau.
Wenn ehr et beß de Kinder dräht,
der grötste Teller hät.

Mer öde, mer böde,
schlon kräftig op dä Penn!
Denn all die Schusterjunge
han immer, han immer,
denn all die Schusterjunge
han immer gode Senn.

Frau Meistersch röf uns dörch de Döör:
„No, Hen und Mattheis, kutt.
Do, Hen, do schälls de Quallmänn mer,
do, Mattheis, drähs dä Puut.
Do, Pitterche, schötts hingerm Huus
die Bütt met drecklich Wasser uus!“
Ehr seht, ’ne junge Schusterschfant,
dä hät ’ne schwere Stand.

Mer knuve, mer schruve,
schlon kräftig op dä Penn!
Denn all die Schusterjunge
han immer, han immer,
denn all die Schusterjunge
han immer gode Senn.

Mer han vill Pech im Levve schon,
doch nit em Karresseer.
Uns Mädcher sin en Pension,
dohin jon mer no Feer.
De „Pensiun“ am Baye geiht jo uus,
wann ovends Aach et schleiht.
Un wann et Sting un Klör dann kütt,
dann flöck noh’m „Dude Jüdd“.

Mer kloppe, mer stoppe,
schlon kräftig op dä Penn!
Denn all die Schusterjunge
han immer, han immer,
denn all die Schusterjunge
han immer gode Senn!

Un kütt met däm Neujohr eran
de Zick vun Loß un Freud,
dann halden all mer met zor Fahn
bei der Genöglichkeit.
’nen echte kölsche Schusterjung,
dä hät och Horen op der Zung.
Un wer nit hält zom Fasteleer,
seht, dä zerschlage mer.

Mer recke, mer träcke
dat Ledder kräftig uus!
Denn all die Schusterjunge
han immer, han immer,
denn all die Schusterjunge
han immer gode Senn!

Text: Carl Wirts (1845-1916) am 13. Januar 1884
Musik:  Melodie von Johann Franz Weber (1833-1910) , Karnevalslieder-Album ( S.82)
auf das gleiche Lied gibt es noch eine Fassung Wat de Geselle verzälle auf weitere Berufe
in Kölsche Lieder ( Köln , ca. 1930)