Maler Bock, dich will ich loove
Bes mien Hätz höt op zo schlonn
Bes ich ens met dir doh bovve
Met de Engele spille gonn
Sökt em Fägföör – en der Hölle
Sökt em Himmel – op der Äd
Jo zo Neppes un zo Kölle
Keiner, dä im glichen dhät

Wenn Ehr je en Öhrem Levve
Jet vun Molerei gekannt
Wo et gode Bilder gevve
Wood dä „Maler Bock“ genannt
Botterblömcher, Kiescher, Flette
Stockviülcher, Veilcher, Rus
Jo, uus nix wie Gras un Klette
Maht hä off dä schönste Struhß

En dem thatenreiche Levve
Hät hä nie en Bett gesinn,
Woll’t Glacis kei Lager gevve,
Schleef em Kessel hä am Rhing.
Alles laachte, wenn spazeere
Gingk der „Bock“ en singem Lack
Doch dä dhät sich nit schineere,
Schannt: „Gemeines Bürgerpack.“

Fröher leef mer noh der Schulle,
Öftersch hin un öfters her,
Jeder kräg wahl gecke Schrulle,
Kohm dä „Bock“ uns en de Quer,
O, wie kraute mer als Junge
Hingerdren dann em Galopp
„Maler Bock“, wood dann gesunge,
„Stipp ding sibben Höhner op.“

Jitz beß do dohingegange,
Wo do nit em Kessel schliefs,
Wo de Schutzlück dich nit fange
un wo do för immer blievs.
Kanns wahl jitz och Wedder maache,
Beß bovven en der Lehr
Lohß der Himmel bläulich laache
Zo der Rusemondags – Feer

Text: Peter Prior  (1857-1935) , am 12. Januar 1879 ,
Musik: Gaetano Donizetti (1797-1848) – in Karnevalslieder-Album , S. 114
in Kölsche Lieder ( Köln , ca. 1930)