Ich bin aus de Palz
do gebt´s Grumbeerkuldur
do eßt ma die Grumbeer (= Kartoffel)
mitsamt de Mondur (= Schale)

Mer sein jo doher,
wo mer Grumbeere baut,
drum sein mer gewachs
wie es Grumbeerekraut.

Mei Schatz es so weiß
wie de frischg’fallne Schnee,
un deiner so braun
wie gebrennder Kaffee.

Un wann die Leit saan,
daß des Singe net geht,
dann singe mer for uns
un for annere net.

Un jetzt hun mer gsung
un de Hals dut uns weh.
Jetzt geh mer was trinke,
dasses besser soll geh.

Text und Musik: Verfasser unbekannt auf die Kartoffel
aus der Pfalz